In 1981 werd het Amsterdam-Rijnkanaal verbreed om het geschikt te maken voor de duwvaart. Als gevolg daarvan moesten er twee nieuwe gemalen worden gebouwd. Om ervaring op te doen met het realiseren van de technisch gecomplceerde sifon onder het kanaal is eerst begonnen met de bouw van het gemaal Maurikse Wetering en pas daarna met het veel grotere van Beuningengemaal. Het in 1977 gestichte gemaal Maurikse Wetering is voorzien van twee elektrisch aangedreven Pannevis schroefcentrifugaalpompen met een capaciteit van 2x 54 m3 per minuut bij een opvoerhoogte van 4 meter.
Het gemaal ligt aan een afgelegen plek aan de Kanaalweg Oost, op de plaats waar de Maurikse Wetering middels een sifon onder het ARK wordt gevoerd.Indien het waterpeil bovenstrooms van het gemaal, ondanks de afvoer door het sifon richting Buren, een peil van NAP + 2.00 meter bereikt treedt er één pomp (0,9 m³/sec.) in werking. Als het waterpeil NAP + 2.10 meter bereikt zal de tweede pomp (0,9 m³/sec.) in werking treden.